Mały zakamarek i prowadzące do niego klepisko – czyli przestrzenie w których zainstalowałem moją pracę – w wystawienniczych podziemiach Cellar Gallery, zostały przeze mnie odpowiednio przetworzone. Kopiąc w twardym gruncie zmiękczyłem go i pozbawiłem ceglanych własności. Z wydobytych spod ziemi cegieł i kamieni ułożyłem chodnik prowadzący do wnęki, w której odbyła się projekcja.
Zapętlony obraz wideo padał z projektora na przeoraną ziemię zakamarka i przedstawiał drzewo widziane z żabiej perspektywy, oraz mnie – wspinającego się po nim w górę (dzięki projekcji stwarzając wrażenie pięcia się do wnętrza ziemi) oraz schodzącego w dół (powracania do poziomu widowni).

Wykopane cegły i klepisko projekcyjne.

Zapach Ziemi
Zapach wieczny ma ziemia,
tajemny jak niebyt,
jak cień nieuchwytny,
wierny,
niezawodny.
Nikogo nie rzuci
i nie zdradzi!
W malutkiej garsteczce,
w bezmiernym masywie
i w czterech deskach,
pod darnią
głęboko
pachnie tym,
co przebyło w radości
albo w męce:
ziemia pachnie człowiekiem!